Büyüdük sanıp boş yere kırdılar oyuncaklarımızı
Bir bahar umuduyla ne varsa yıkıp yok yere gittiler
Oysa gerçeğin merhametsiz duvarlarına çarpınca
Ne bahar geldi bir daha topraklarına ne de ellerinde bir damla umut kaldı
Yine de ben, mevsimler boyu yaşayacak
Ve şehirler boyunca elbet aklına mutlaka düşeceğim