Çatışmanın ortasında kaldım bu gece ve sevgimin arkasına mevzilendim kalbimin emniyetini açıp şarjörlere basılmış papatyaları namluma sürdüm seviyorları sevmiyorları ateşledim tüm sevgisizliklerin üzerine sadece bir kurşun bıraktım son satıra bunun ne anlama geldiğini de bir askerden daha iyi bilen yoktur sonra bir rüzgar gelip bir kuş çırpınışının etkileyeceği hafiflikte yanağıma dokundurdu tüm özlemleri kayıplarım bir bir önüme yığılırken yerimin ifşa olduğunu anlayıp mevzi değiştirmek zorunda kaldım artık ne tekrar sevmeye ne özlemeye ne de güvenmeye gücüm kalmamışken o son satıra bıraktığım namludaki son papatya yaprağını sevmiyor diye beynime boşalttım.