YALNIZLIK
Dinledik rüzgârı sessiz sessiz
Okuyorken bize bir gamlı kitap.
Suya çizmişti gümüşten bir iz,
Yükselirken gece dağdan mehtap.



Şimdi hülyaya gömülmüş ölüyüm;
Ne gelen var, ne giden var, ne soran.
Istırap yaylasıyım, gam çölüyüm;
Esiyor sadece gönlümde boran.



Bir hayal âlemi ardında; uzak,
Sisli iklimlere sürdüm, gittim.
Varlığım burada sönüp kaybolacak…
Belki ben şimdiden öldüm.. Bittim..


Hüseyin Nihal Atsız
( 1905 - 1975 )




Yolların Sonu, S. 55

Sen ki kanatsız güvercin, yaşarken neye güvendin..?

Yanaklarım gamzeli, yüreğimde gam seli...

Herkes zalim olmak zorunda değil kalbinde şefkat denen bir his olanlar da var...

Bir gün bir bakmışsınız hiç sevilmeyenler de sevilmiş... Mesela yani...