Ben Maia

dünyanın gördüğümden daha büyük olduğunun farkındayım . Sadece gördüğüm şeylere odaklanıyorum çünkü . Sanki görmediklerim hiç kaybolmuyormus gibi .

Dünya çok büyük. Dünya. Büyük. Ama bildiğim çok iyi bir şey var. Bir insanın beyni dünyadan daha büyük . Bir insanın beyni evren kadar büyük. Ve tüm insanlık dünyadan daha büyük.

Bu yüzden dünya yok oluyor. Doğa yok oluyor . İnsanlık kendi gücünün farkında değil. Hatta o kadar farkında değiller ki insanlık yok oluyor ... Tecavuzler , şiddetler , cinayetler , esitsizlikler , doğaya verilen zarar ...

Tüm bunlar içinde insan kalabilme çabasındayım. Bunun için kendimi tanımaya çalışıyorum. En basitinden kendime neler iyi gelir onları kovaliyorum. Kendimle kalıyorum. Neler yapabilicegimi düşünüyorum. Geçende sınırlarımın olmadığının farkına vardım. Kendimin yapabilicegi şeylerin sınırları yok. Çok büyük şeyler yapabilirim , dünyadan büyük ve insanlıktan küçük şeyler...

düşünüyorum , düşünüyorum , düşünüyorum. Kendimdeki en büyük şeyi kullanıyorum ; beynimi.  Joe dispenza şöyle demiş " Eger bir atomun %99.99999 'u enerji ve %0.00001 'i fiziksel maddeyse   o zaman ben bir şeyden çok bir hiçim! Öyleyse neden ben aslında fiziksel dünyadan çok daha fazlasıyken dikkatimi o fiziksel dünyanın küçük yüzdesine veriyorum ?"

Burda demek istediği şey ,demek istediğim şey . Vücudum fiziksel dünyanın bir parçası ve sadece 0.00001 lik bir parça . Ama ruhum , düşüncelerim fiziksel dünyanın bir parçası değil ve ondan çok daha güçlü ,  99.99999 luk bir kısım benim beynimde.

Bu yüzden ; benim adım Aybüke ama ben Maia